Dzięki szerokości, która może sięgać nawet 30 km między jednym brzegiem a drugim, rzeka Amazon ma średni przepływ dziesięć razy większy niż w Missippi i czterdzieści razy większy niż na Renie.
historia
Pinzon był hiszpańskim nawigatorem, który w 1500 roku pierwszy raz ujrzał ujścia Amazonki.
W 1541 r. Jego rodak Orellana, który opuścił Quito, postanowił wybrać łatwą trasę oferowaną przez rzekę, aby wejść do serca gęstego lasu zwanego mata brazylijska.
Po drodze spotkał kilka plemion Indiosów o długich włosach i, myśląc, że byli dzikimi wojownikami, nazwał ich Amazonkami, zainspirowanymi starożytną legendą.
Z tego powodu rzeka została nazwana Amazonką.
W 1637 r. Portugalski Pedro Tesceira udał się w górę rzeki, zapoczątkowując cywilizację, która często okazała się niekorzystna dla pierwotnych mieszkańców tego miejsca.
Od tego momentu rzeka Amazonka, ważna droga komunikacyjna dla regionu znanego jako Amazonka, była znana na całym świecie, przyciągając uwagę wielu uczonych, którzy byli nią głęboko zafascynowani.
Postacie fizyczne
Amazonka z 6300 km długości zajmuje trzecie miejsce na świecie, po Missisipi-Missouri i Nilu, a wielkość jej dorzecza odpowiada około dwudziestu powierzchni półwyspu włoskiego.
Jego przepływ wody jest z pewnością największy na świecie, dziesięć razy większy niż w Mississippi.
Rzeka Amazonka, która powstała w wyniku spotkania, powyżej Iquitos, dwóch rzek peruwiańskich, Ucauali i Maranon, podąża ścieżką z zachodu na wschód, kierując się w stronę Oceanu Atlantyckiego i niemal całkowicie osuszając basen między 5 ° szerokości geograficznej północnej a 10 ° szerokości geograficznej południowej.
Wśród największych dróg wodnych na świecie, Amazonka jest typową rzeką międzyzwrotnikową, której basen przedstawia fizyczną jednorodność rozległego basenu zalanego przez dziewiczy las, zwanego brazylijskim „Zielonym piekłem”.
Zalecane odczyty- Brasilia: co zobaczyć w stolicy Brazylii
- Natal (Brazylia): co zobaczyć
- Sao Paulo (Brazylia): co zobaczyć
- Maceio (Brazylia): co zobaczyć między wspaniałymi plażami
- Jericoacoara: co zobaczyć w stanie Ceara
Las i rzeka reprezentują dwie zasadnicze cechy Amazonii, gdzie średnia temperatura jest stała, osiadając na około 27 ° C, z bardzo niewielkimi wahaniami termicznymi.
Z tej stałości klimatu równikowego wynikają obfite opady deszczu, również proporcjonalnie rozmieszczone w ciągu roku i na całej powierzchni.
Rzeka czy ramię morza?
Już 3 km szerokości na granicy peruwiańskiej rzeka osiąga długość 30 km w Belem, po minięciu wąskiego gardła w Obidos, w miejscu, gdzie brazylijska tarcza zbliża się do tarczy Gujany.
Przed skurczem głębokość sięga 130 metrów w porównaniu ze średnią zmienną między 30 a 80 metrów.
Przy niewielkim nachyleniu przez większość swojego biegu rzeka Amazonka rozszerza się lub dzieli na liczne drobne gałęzie, zasilając jeziora zalanego obszaru i wtapiając się w bujną roślinność lasu tunelowego, który wije się między różnymi gałęziami.
Rośliny o większej wysokości są skoncentrowane w terras firmes, bardziej oddalonych od rzeki, w pozycji, która nigdy nie jest zalana.
Wody nazywane są „czarnymi”, gdy są czyste i odpowiadają dopływom, które wypływają daleko od rzeki w terras firmes.
Zamiast tego zabłocone wody samej rzeki i parany varzea, bogate w brazylijskie kasztany i hevee, nazywane są „białymi”.
Amazoński las deszczowy
Las stanowi wielkie bogactwo Amazonki, podczas gdy rzeka stanowi jej oś komunikacyjną, jest łatwo żeglowna do Iquitos i z dużą koncentracją mieszkańców wzdłuż brzegów.
Od przeszłości liczne ramiona amazońskiej sieci rzecznej były bruzdowane przez miejscowe łodzie rybackie, które w XVII wieku połączyły łodzie wiosłowe o płaskim dnie, używane przez zbieraczy kasztanów i lateksów, które otworzyły przejście w pływającej roślinności.
Wraz z początkiem kolonizacji pojawiły się większe łodzie, w tym parowce, z których najbardziej charakterystyczne były Gaiola i Vaticanos z dwoma kominami, które zawdzięczały swoją nazwę nocnemu oświetleniu, w które był wyposażony.
Kiedyś łodzie te były używane do transportu kupców lub straganiarzy, którzy przywieźli różne przedmioty i alkohol do serca lasu przez igarapes, do najbardziej poszkodowanych obozów Indios lub zbieraczy.
Teraz są również wykorzystywane do uprawiania turystyki, zaczynając od Manaus, miasta, w którym żyją Indios, kolekcjonerów lateksu i miłośników tego dzikiego regionu.
Wzdłuż rzeki na Varze narodziły się plantacje Juty, a kukurydza, tytoń i kakao uprawiane są w terras firmes i okolicach Belem.
Amazonka z czasem zachowała praktycznie niezanieczyszczone środowisko naturalne.
