Co warto zobaczyć w Anzio, trasa obejmująca główne zabytki i ciekawe miejsca, w tym Villa Borghese, Casino Paradiso sul mare, muzeum archeologiczne, muzeum lądowania i plażę jaskiń Nerona.
Informacja turystyczna
Położona w Agro Romano lub na rozległym obszarze wiejskim rozciągającym się wokół Rzymu, gdzie równiny rozciągają się na przemian ze wzgórzami, Anzio stoi na homonimicznym cyplu rozciągającym się w kierunku Morza Tyrreńskiego.
W starożytności Antium, które odpowiadało dzisiejszemu Anzio i Nettuno, przez wiele lat pełniło rolę kapitału dla ludności Volsci, dopóki nie zostało włączone do państwa rzymskiego.
Znaczna część miasta Antium znajdowała się na wzgórzu odpowiadającym obszarowi zajmowanemu dziś przez prowincjonalny rezerwat przyrody Villa Borghese, własność prywatna położona w centrum miasta Neptuna i włączona na terytorium metropolii stolicy Rzymu, uznana za chroniony obszar naturalny w 1999 r.
Ta rezerwa stanowi jedyny zielony obszar w mieście, w tym park willi, zbudowany na polecenie kardynała Costaguti w 1674 r., A także samą willę, której nazwa pochodzi od nazwiska najbardziej znanego właściciela, a mianowicie rodziny Borghese.
Począwszy od drugiej połowy XIX wieku Anzio doświadczyło silnego rozwoju urbanistycznego, który pozwolił mu oderwać się od Neptuna i stać się znanym kurortem nadmorskim.
W tym samym okresie wybudowano także kilka niezwykłych willi mieszkalnych.
W 1924 roku narodziło się Kasyno, zwane zwykle Paradiso sul mare, secesyjnym budynkiem, który zachował piękno tamtych czasów, a Fellini nakręcił sceny Amarcorda i Głuchych wnętrza filmu Polvere di stelle.
Co zobaczyć
W historycznym centrum Anzio na uwagę zasługuje starożytny kościół parafialny, a także Muzeum Obywatelskie i Archeologiczne, w którym zachowane są znaleziska archeologiczne odkryte w okolicy.
To muzeum znajduje się na parterze XVII-wiecznej willi Pamphilj, później powiększonej i staje się własnością miejską wraz z otaczającym ją ogrodem.
Pozostałości willi Nerona to bardzo interesująca, okazała willa w stylu imperialnym, która, położona na wybrzeżu i szeroka na około osiemdziesiąt metrów, rozciągała się od Capo d'Anzio do Capo dell’Arco Muto.
Zalecane odczyty- Anagni (Lazio): co zobaczyć
- Lacjum: wycieczki w niedzielę
- Vetralla (Lazio): co zobaczyć
- Ciociaria (Lacjum): co zobaczyć w historycznym regionie
- Alatri (Lazio): co zobaczyć
W niszy cesarskiej willi odkryto Dziewicę Anzio, bardzo szczególny posąg, który zachował się w Narodowym Muzeum Rzymskim.
Villa Adele była pierwszą willą zbudowaną w Anzio na początku 1700 roku przez prałata Bartolomeo Cesi, który został zamówiony przez papieża Klemensa VIII.
Willa zbudowana w typowym stylu rodziny Cesi została zakupiona przez Federica Monchese di Montecelio, pierwszego księcia Acqua Sparta.
Obecna nazwa, Adele, pochodzi od nazwiska żony Francesco Borghese, która została nowym właścicielem od 1834 roku.
To Borghese stworzyli Sala delle Conchiglie, prawdziwy klejnot sztuki i architektury w stylu secesyjnym.
Muzeum lądowania Anzio, zainaugurowane 22 stycznia 1994 r. Z okazji pięćdziesiątej rocznicy lądowania Anzio, mieści się w jednym z pokoi XVII-wiecznej willi Adele, położonej w pobliżu dworca kolejowego i centrum miasta.
Muzeum podzielone jest na cztery sekcje: amerykańską, angielską, niemiecką i włoską.
Mundury, broń, dekoracje, dokumenty, plany bitew, zdjęcia weteranów i przedmioty codziennego użytku są wyświetlane w oknach i tablicach ogłoszeń.
Plaża Grotte di Nerone jest częścią obszaru archeologicznego, który obejmuje Villa di Nerone i port Anzio, zbudowany przez samego Nerona, którego obszar magazynowy znany jest jako Grotte di Nerone.
Port w Anzio jest jedną z głównych atrakcji miasta, bardzo ważną z punktu widzenia handlu rybami i gdzie znajdują się sklepy, restauracje, lodziarnie i bary, które przyczyniają się do tworzenia bardzo sugestywnej atmosfery.
W pobliżu rezerwatu przyrody Tor Caldara, który obejmuje duży obszar terytorium porośnięty gęstym nadmorskim lasem, znajduje się Tor Caldara, pochodzący z XVI wieku i zbudowany z funkcji nadzoru wybrzeża.
Kościół Santa Teresa, pochodzący z 1939 r. I wzniesiony do bazyliki w 1963 r., To monumentalna budowla znajdująca się w miejscu, gdzie wcześniej stała kaplica poświęcona Santa Teresina di Lisieux.
Wnętrze utrzymane jest w gotyckim stylu romańskim z trzema nawami z galerią, transeptem i podłogą z kolorowego marmuru od Villa Spigarelli.
W kaplicy relikwii zachowane są niektóre relikwie świętej, a pod ołtarzem figura przedstawiająca świętą na łożu śmierci, mająca zamiar przerzucić rękę różą.
Na zewnątrz znajduje się dzwonnica o wysokości 43 metrów, z czworokątną podstawą poświęconą poległym w bitwie pod Anzio w 1944 r.
