Według legendy arka Noego wylądowała na szczycie tego starożytnego wulkanu na końcu powszechnej powodzi, o której mówi Biblia, w nienaruszalnym miejscu charakteryzującym się wiecznymi śniegami świecącymi w słońcu.
Mount Ararat
Ararat znajduje się we wschodniej Turcji na końcu łańcuchów ormiańskich w masywnym bloku, który jest punktem odniesienia widocznym nawet z dużej odległości, dzięki zaśnieżonemu szczytowi wielkiego Ararat, który wznosi się na ponad pięć tysięcy metrów, w kierunku południowym - na wschód do regularnego stożka małego Ararat, którego szczyt ma nieco mniej niż cztery tysiące metrów.
Góra Ararat leży poza granicą wiecznego śniegu, ustalona na 4300 metrów na północnym stoku i około 4700 metrów na południowym stoku.
Zbliżając się do góry od zachodu, czyli pochodzącej z wyżyn ormiańskich, położonych na wysokości około 2000 metrów nad poziomem morza, poczucie wielkości maleje, z różnicą wysokości zmniejszoną do zaledwie 3000 metrów i z zakrzywionymi zboczami o niewielkim nachyleniu, które zwiększa się tylko podczas zbliżania się do szczytu ,
Z północy i północnego wschodu, góra Ararat prezentuje się ze swoją wspaniałością, pokazując fasadę 4400 metrów nad stepem Arace na wysokości 800 metrów nad poziomem morza.
Jego sytuacja geologiczna związana jest ze szwami skorupy ziemskiej.
W Armenii istnieją dość różne jednostki, co czyni ten region autentycznym węzłem geologicznym.
W rzeczywistości zarówno grudy anatolijskie, jak i środkowo-irańskie są ciasne, jakby trzymały się między grudą arabską, która porusza się w kierunku północnym, a grudą euroazjatycką.
Gwałtowne ruchy tektoniczne wyjaśniają nakładanie się wysokich płaskowyżów i głębokich zagłębień, takich jak w Arace.
Ruchy te są nadal aktywne, o czym świadczą katastrofalne trzęsienia ziemi, które okresowo dotykają wschodnią Turcję, koncentrując się przede wszystkim na głównych szwach i działając w oderwaniu.
Wulkaniczną naturę góry ujawnia doskonałość jej linii.
Zalecane odczyty- Ankara (Turcja): co zobaczyć w stolicy
- Bodrum (Turcja): co zobaczyć w nadmorskim mieście
- Turcja: przydatne informacje
- Ararat: wejście na górę, na której wylądowała Arka Noego
- Stambuł (Turcja): co zobaczyć w starożytnym Konstantynopolu
Ten wulkan, obecnie wymarły, powstał w okresie Pliovillafranchian, między trzeciorzędem a czwartorzędem.
Białawy obszar u podstawy jest bardzo erodowany, w nim wyłania się podłoże starożytnych skał, odmłodzone przez pionowe ruchy tektoniczne, zanim zostaną skamieniałe.
Z licznych erupcyjnych otworów wentylacyjnych i szczelin promieniowych dwadzieścia dużych przepływów bazaltu i andezytu następnie opadało i zachodziło na siebie, tworząc niskie stoki wulkanu na około trzech tysiącach metrów, charakteryzujące się ciemnym kolorem.
Szczyt składa się z dwóch kopuł trachytów o wysokości ponad pięciu tysięcy metrów i oddzielonych zamrożonym siodłem o długości 400 metrów.
Szerokość geograficzna Morza Śródziemnego i jałowość wywołana wielkim letnim upałem wyjaśniają górną granicę wiecznego śniegu w górach Ararat, które zasilają pokrywę lodową o powierzchni około dziesięciu kilometrów kwadratowych, która pokrywa szczyt rozciągający się na północnym zboczu, gdzie trzy półki rozmieszczone na różnych wysokościach działają jak naturalne rezerwuary śniegu.
Głównymi lodowcami są Mihtepe na południowym wschodzie, Papuga na północnym zachodzie i Abich na północnym wschodzie.
Pierwszym, który dotarł na szczyt Araratu 27 września 1829 r. Był Frederic Parrot, rosyjski lekarz i profesor ówczesnego uniwersytetu w Dorpat, obecnie Tartu w Estonii.
W 1845 r. Przyszła kolej geologa Hermanna Abicka, który wspiął się na górę od wschodu, zaś w 1840 r. Rosyjska wyprawa naukowa na szczyt.
Jednak liczne próby wynurzenia zakończyły się niepowodzeniem, wzmacniając reputację niedostępnej góry, szczególnie ze względu na wulkaniczny charakter góry, co sprawia, że wspinaczka jest niezwykle trudna z powodu niestabilnych głazów o ostrych krawędziach i dużej różnicy wysokości do pokonania.
