Co rozumie się przez programowanie komputerowe, pojęcia leżące u podstaw prawidłowej organizacji danych przez programistę, który musi mieć możliwość opracowania programu zdolnego do sekwencjonowania wszystkich operacji niezbędnych do uzyskania pożądanego rezultatu.
Podstawowe programowanie komputerowe
Termin programowanie oznacza zestaw procedur informatycznych, które są używane do przesłania uporządkowanej sekwencji instrukcji do komputera w celu osiągnięcia dobrze określonego wyniku.
Ta sekwencja instrukcji jest oznaczona terminem „algorytm”.
Pierwszą rzeczą, którą musi zrobić operator IT, który chce wyznaczyć cel opracowania programu, jest uporządkowanie wszystkich operacji logicznych niezbędnych do osiągnięcia pożądanego rezultatu.
Następnie tak napisany program musi zostać przetłumaczony na odpowiednią formę, która będzie zrozumiała dla komputera.
Program napisany przez programistę jest zwykle definiowany jako program źródłowy, natomiast program uzyskany po procesie tłumaczenia jest nazywany programem obiektowym.
Aby program mógł zostać wykonany z komputera, konieczne jest, aby został on przetłumaczony na kod maszynowy, to znaczy w kolejności liczb binarnych, z których niektóre są niczym więcej niż dokładnymi instrukcjami skierowanymi do jednostki centralnej, innymi czystymi danymi i jeszcze inne adresy pamięci.
W programowaniu komputerowym dane muszą być zorganizowane w łatwo manipulowane struktury, z tego powodu każdemu z nich przypisana jest nazwa lub skrót umożliwiający ich identyfikację.
Dane, którym przypisano unikalną nazwę i które zachowują tę samą wartość dla całej części programu, w której została zdefiniowana, nazywane są stałymi.
Przeciwnie, nazywamy zmienne tymi wszystkimi danymi, do których nawet jeśli przypisano unikalną nazwę, program dowolnie przypisuje różne wartości w zależności od tego, gdzie je spotyka.
Komputer musi nie tylko wiedzieć, jak nazywane są określone dane, ale musi także wiedzieć, jaki to rodzaj danych, aby móc odpowiednio traktować je w pamięci.
Zalecane odczyty- Programy internetowe: przeglądaj i pobieraj szybko
- Sprawdź połączenie ping: jak testować
- Wirus komputerowy: definicja, zagrożenia bezpieczeństwa komputera
- Karta graficzna: jak zamontować menedżera graficznego komputera
- Programy biurowe: przetwarzanie tekstu, zarządzanie
Deklaracja typu w strukturze danych ustala liczbę elementów, które ją tworzą, pozwala komputerowi przypisać im zasoby obliczeniowe i przestrzeń pamięci niezbędną do poprawnego przetwarzania, oprócz dokładnych modalności dotyczących sposobu dostępu do poszczególnych elementów konstrukcji.
Jeśli dane są tego samego typu, na przykład wszystkie cyfry lub wszystkie litery, możliwe jest utworzenie szeregu, zwanego „tablicą”, danych należących do tego samego typu za pomocą jednego polecenia.
Każdy element ma przypisaną określoną lokalizację pamięci.
Cała seria nazywa się strukturą lub zapisem, a poszczególne zmienne elementy lub pola.
Ponieważ struktury danych są zwykle ustalone iz tego powodu w wielu przypadkach niewystarczające, konieczne może być zastosowanie struktur o większej złożoności, które mogą się zmieniać niezależnie podczas wykonywania samego programu.
W tym przypadku mówimy o dynamicznych strukturach danych.
Ponieważ ich wielkość i rodzaj zmieniają się w czasie, struktury te są traktowane przez sam program, a nie przez komputer, dlatego ważne jest, aby programista dogłębnie wiedział o użyciu niektórych określonych zmiennych, zwanych wskaźnikami, które mają zadanie dokładnej identyfikacji danych zarówno w strukturze, w której zostały utworzone, jak i w pamięci komputera.
Niewłaściwe użycie struktur danych może powodować niestabilność w działaniu komputera.
