Co warto zobaczyć w Lotaryngii, regionie Francji charakteryzującym się bogatym dziedzictwem przyrodniczym i kulturowym, w tym starożytnymi tradycjami, znajdującymi się we wspaniałej scenerii Gór Wogezów.
Informacja turystyczna
Lotaryngia to dawniej region północno-wschodniej Francji, utworzony z czterech departamentów Meurthe i Mozeli, Mozy, Mozeli i Wogezy.
Lotaryngia jest jedynym regionem we Francji graniczącym z trzema innymi obcymi państwami, mianowicie Belgią, Luksemburgiem i Niemcami.
Podobnie graniczy z trzema byłymi regionami francuskimi, Alzacją na wschodzie, Szampan-Ardeny na zachodzie i Franche-Comté na południu.
Głównymi miastami regionu są Metz, Nancy, Bar-le-Duc i Épinal.
Ze szczególnego położenia geograficznego czerpie znaczącą przewagę strategiczną, która umieszcza go w centrum „niebieskiego banana”, połączenia, które przecina Europę, zaczynając od Lancashire w Anglii, a kończąc na Lombardii we Włoszech, przechodząc korytarzem nad Renem.
Nazwa Lorena pochodzi od Lotario I, a jej mieszkańcy nazywają się Lotaryngią.
Terytorium regionu, głównie wiejskiego, obejmuje pasmo górskie Vosges oraz lasy Haye i Verdun, a także miejsca znane z wycieczek przyrodniczych latem i jazdy na nartach zimą.
Co zobaczyć
W stolicy Metz znajduje się gotycka katedra Saint-Étienne i muzeum sztuki współczesnej Centro Pompidou.
Katedra St-Etienne, arcydzieło sztuki gotyckiej, została zbudowana w latach 1220–1522, z połączenia dwóch wcześniejszych kościołów.
Słynie z witraży, budowanych w różnych okresach, począwszy od średniowiecza, szczególnie w tych stworzonych przez Marca Chagalla, z przewagą żółtego koloru w tych zlokalizowanych w północnym transepcie oraz czerwonego i niebieskiego w tych znajdujących się w portyku ,
Zalecane odczyty- Szampania Ardeny (Francja): co warto zobaczyć w regionie
- Saint Tropez (Francja): co zobaczyć
- Burgundia (Francja): co warto zobaczyć w regionie
- Lourdes (Francja): co zobaczyć, gdzie pojawiła się Madonna
- Pikardia (Francja): co warto zobaczyć w regionie
Place de la Commédie, która otwiera się na jeden z kanałów Mozeli, jest w stylu neoklasycystycznym, przeoczonym przez najstarszy, wciąż czynny dziś teatr francuski, pochodzący z 1752 roku.
Podczas rewolucji francuskiej gilotynę ścięto na tym placu 63 osoby, które uważano za niechętne ustalonemu porządkowi.
W typowym trójkątnym Place Saint-Louis wychodzą domy zbudowane między XIV a XVI stuleciem, charakteryzujące się arkadami o nieregularnych łukach, pod którymi znajdowały się sklepy bankierów.
Dzielnica Cesarska została zbudowana, w okresie przed I wojną światową, przez rząd niemiecki z ciemnego piaskowca, granitu i bazaltu, w przeciwieństwie do budynków zbudowanych pod rząd francuski, które zamiast tego były z żółtego wapienia z Taumont, dopracowany.
W stylach architektonicznych widocznych w tej okolicy widać wpływy Belle Epoque.
Niektóre części murów są nadal obecne, w tym Porte des Allemands, nazwa wywodząca się ze szpitala zbudowanego przez pobliskich germańskich rycerzy.
W Nancy, dawnej rezydencji Księstwa Lotaryngii, oprócz godnego podziwu placu Stanisława, zbudowanego w 1750 r. W klasycznym stylu francuskim na polecenie Stanisława, księcia Lotaryngii o polskim pochodzeniu, zaprojektował Emmanuel Héré jest na cześć króla Ludwika XV, który był jego zięciem.
Brama z kutego żelaza, wykończona złotem, otacza plac, na którym wyróżniają się rokokowe fontanny Anfitrione i Nettuno.
Pośrodku placu stoi posąg Stanisława, zastępujący brązową przedstawiającą Ludwika XV, zniszczoną podczas rewolucji francuskiej.
Budynki, w których mieści się Hotel de Ville, Opera i Muzeum Sztuk Pięknych, wychodzą na plac.
Place d’Alliance, zbudowane również na projekcie architekta Emmanuela Héré, ma kwadratowy kształt i bok o długości dziewięćdziesięciu metrów.
Wśród otaczających go budynków warto wymienić Hotel d'Alsace, w którym Héré naprawił jedną ze swoich rezydencji.
W centrum znajduje się fontanna stworzona przez Clifflé, która posłużyła się wzorem barokowej fontanny czterech rzek Piazza Navona w Rzymie, autorstwa Berniniego.
Plac graniczy z podwójnym rzędem lip, pochodzącym z 1763 roku.
Place de la Carrière to miejsce, w którym odbywały się przejażdżki i turnieje.
Łuk Triumfalny, zbudowany w XVIII wieku w pobliżu Place Stanislas na cześć Ludwika XV, wiernie odwzorowuje Septymiusza Sewera w Rzymie.
Stare Miasto to część Nancy, która rozwinęła się wokół Pałacu Książęcego, charakteryzując się krętymi uliczkami i budynkami z pięknymi portalami.
W XVI wieku dodano fortyfikacje, w tym mury obronne.
W Palazzo Ducale, które w XV wieku było rezydencją książąt Lotaryngii, dziś mieści się Muzeum Lorrain.
Architektura stanowi udaną mieszankę sztuki gotyckiej i włoskiej renesansu, z niezwykłym portalem inspirowanym zamkiem Blois.
Porte de la Craffe, wzniesiony w XIV wieku, był później wykorzystywany jako więzienie.
Jego bliźniacze wieże, dzięki ścianom o grubości trzech metrów, pozostały nietknięte po atakach lekkomyślnych Carlo.
Aby zwiększyć obronę miasta, Porte de la Cittadelle został zbudowany w XVII wieku przez księcia Karola III, dodając fosę oddzielającą dwie bramy.
Hotel des Loups to XVIII-wieczny pałac z monumentalnym portalem zwieńczonym dwoma kamiennymi posągami wilka, co jest charakterystyczne ze względu na fakt, że jego właścicielem był król odpowiedzialny za polowanie na wilki.
Nowe Miasto, zbudowane przez księcia Karola III w 1588 r., Ma drogi przecinające się ze sobą pod kątem prostym.
Katedra, zbudowana w XVIII wieku według projektu architektów Monsarda i Boffranda, stanowi idealne połączenie stylu neoklasycystycznego i barokowego.
Dzięki łacińskiemu planowi krzyżowemu wzorowany jest Kościół Sant'Andrea della Valle w Rzymie.
Kopuła katedry jest ozdobiona freskami przedstawiającymi postacie i motywy poświęcone chwale w królestwie niebieskim.
Filary wykończone są stolicami korynckimi, o których warto wspomnieć o cennym organie.
W okolicy na północ od starego miasta znajdują się ciekawe budynki w stylu secesyjnym.
