Zwroty Maksymiliana Kolbego, aforyzmy, myśli i cytaty z pism polskiego księdza i franciszkańskiego brata, który ofiarował swoje życie w nazistowskim obozie koncentracyjnym w Oświęcimiu w zamian za współwięźnia jego, który był członkiem rodziny.

Cytaty św. Maksymiliana Kolbego

- Ludzkie serce jest zbyt duże, aby wypełnić je pieniędzmi, zmysłowością lub dymem chwały, który jest iluzoryczny, nawet jeśli ogłusza. Pragnie wyższego, nieograniczonego i wiecznego dobra. Ale tym dobrem jest tylko Bóg.

- Istota wzajemnej miłości nie polega na tym, że nikt nie przynosi nam smutków, co jest niemożliwe wśród ludzi, ale na tym, że uczymy się wybaczać sobie nawzajem w coraz doskonalszy sposób, natychmiast i całkowicie. Następnie z wielką pewnością recytujemy wezwanie zawarte w „Ojcze nasz”: „i odpuszczamy nam nasze długi, tak jak wybaczamy naszym dłużnikom” (Mt 6, 12). Byłoby prawdziwym kłopotem, gdybyśmy nie mieli nic lub bardzo mało, aby wybaczyć innym.

- Nienawiść dzieli, oddziela i niszczy, podczas gdy wręcz przeciwnie, miłość jednoczy, daje pokój i buduje. Nic więc dziwnego, że tylko miłość zawsze może uczynić mężczyzn doskonałymi. Dlatego tylko ta religia, która uczy miłości Boga i bliźniego, może doskonalić ludzi.

- Refleksja na temat raju: wszystko, co widzimy, słyszymy i czujemy, nie w pełni zaspokaja nasze pragnienia. Chcemy więcej, ale tego „więcej” nie ma. Chcemy, aby trwało to dłużej, ale tutaj nieubłaganie i zawsze nadejdzie koniec. W niebie będzie wręcz przeciwnie. Jest Dobre, nieskończone Piękno: Bóg jest nieskończonym szczęściem. Różnica jest zatem absolutnie nieskończona.

- W jeszcze lepszy sposób opisuje raj, który już w tym życiu został porwany do nieba przez krótki czas, to znaczy św. Paweł, który mówi: „Te rzeczy, których oko nie widziało, ani nie słyszało ucho, ani nie wchodziło do serca jako człowiek przygotował Boga dla tych, którzy go kochają ”(1 Kor 2,9). Jest to jeszcze bliższy opis prawdy, ponieważ pokazuje nieskończoną różnicę, jaka przemija między naszymi poglądami na temat raju i rzeczywistości.

- Ale modlitwa wzniesiona do Boga przez ręce Niepokalanego Poczęcia nie może pozostać bezskuteczna, jak zostało powiedziane w wezwaniu świętego Bernarda: „Pamiętajcie, żałosna Dziewico Maryjo, że nikt nigdy nie usłyszał, po tym, jak się odwołał dla waszej ochrony został przez was porzucony ”. Przede wszystkim zatem pokorna, ufna, nieustanna modlitwa.

- Kochaj swojego sąsiada, ale nie dlatego, że jest „miły”, użyteczny, bogaty, wpływowy lub po prostu dlatego, że jest wdzięczny. Są to zbyt drobne powody, niegodne żołnierza lub żołnierza Niepokalanego Poczęcia. Autentyczna miłość wznosi się ponad stworzenie i zanurza się w Bogu: w Nim, a przez Niego kocha wszystkich,
dobrzy i źli, przyjaciele i wrogowie. Ręka pełna miłości dociera do wszystkich, modli się za wszystkich, cierpi za wszystkich, życzy wszystkim dobrego, życzy szczęścia wszystkim, bo to Bóg tego chce!

- Bóg słucha wszystkich życzeń i modlitw wierzącego, który go szczerze kocha. Pokora jest podstawą wszystkich cnót. Kiedy nie ma pokory, wszystkie inne cnoty zanikają wcześnie.

- Jeśli brak nam pokory, wzywamy Niepokalanego Poczęcia, który zdobędzie dla nas tę cnotę. Jeśli powierzymy się jej z przekonaniem, zniszczy w nas dumę.

- Prawdziwa miłość do bliźniego nie dąży do zysku, lecz do korzyści drugiego. Im bardziej uczymy się kochać Niepokalane Poczęcie, tym bardziej się kochamy. To miłość pozwala nam wygrać.

Zalecane odczyty

• Zwroty św. Dominika z Guzman: biografia
• Zwroty Santa Gemma Galgani: cytaty i aforyzmy
• Zwroty Świętego Antoniego z Padwy: cytaty, aforyzmy
• Zwroty San Filippo Neri: słynne aforyzmy z pism
• Zwroty San Camillo de Lellis: cytaty i myśli

Aforyzmy św. Maksymiliana Kolbego

- Chęć przebaczenia pochodzi z łaski i jest zgodna z przykazaniem miłości. Dzięki miłości do Niepokalanego Poczęcia mogę wybaczyć zawsze i całkowicie.

- Często miłość i cierpienie idą w parze. Ci, którzy kochają, są bezbronni. Wielka miłość, jaką Niepokalane Poczęcie darzyła swego Syna, spowodowała wielkie cierpienie pod krzyżem. Święci nie wyobrażali sobie życia oddzielonego od cierpienia.

- Cierpienie z miłości, karmi miłość. Próba uniknięcia krzyży, umartwień i cierpienia nie prowadzi do szczęścia.

- Cierpienie i poświęcenie są dowodem miłości.Kiedy miłość przenika naszą bliskość, ofiary stają się konieczne dla duszy. Duchowa radość rodzi się z poświęcenia. Pamiętajcie, kochajcie życie i żywicie się ofiarą.

- Autentyczna pokora polega na unikaniu, ucieczce za honor, chowaniu boskich łask, poniżaniu się, wywyższaniu BOGA jako dogodnego.

- Nienawiść nie jest siłą twórczą. Tylko miłość jest siłą twórczą!

- To doskonała pokora: strzeż się wszystkich tych słów, które mogą przyciągnąć nas do chwały, szacunku i uznania innych, chętnie przyjmuj każdą okazję do upokorzenia, przyjmuj możliwości pogardy i upokorzenia najpierw cierpliwie, a potem chętnie, bez trudności, w końcu z radością.

- Posłuszeństwo, i tylko ono, jest tym, które boska wola pokazuje nam z pewnością.

- Posłuszeństwo jest najłatwiejszą, najkrótszą i najpewniejszą drogą do świętości; w rzeczy samej nadprzyrodzone posłuszeństwo, połączenie naszej woli z wolą Bożą, stanowi samą istotę świętości, to znaczy doskonałej miłości.

- We wszystkim powróćcie do Boskiej Opatrzności poprzez Niepokalane Poczęcie i nie martwcie się o nic.

Zwroty św. Maksymiliana Kolbego

- Modlitwa jest nieznanym środkiem, a jednak najskuteczniejszym sposobem na przywrócenie pokoju w duszach, aby dać im szczęście, ponieważ przybliża ich do miłości Boga. Modlitwa ożywia świat. Modlitwa jest niezbędnym warunkiem regeneracji i życia każdej duszy.

- Ziemia musi być zalana powodzią prasy chrześcijańskiej i maryjnej, w każdym języku, w każdym miejscu, aby zatopić się w wirach prawdy w każdym przejściu błędu, który znalazł najpotężniejszego sojusznika w prasie.

- Napoleona zapytano kiedyś, co według niego jest konieczne do wygrania bitwy. W ten sposób odpowiedział: „Potrzebne są trzy rzeczy: pieniądze, pieniądze, więcej pieniędzy”. Nieco w ten sam sposób, jeśli chodzi o uświęcenie dusz, jest on niezbędny: modlitwa, modlitwa i jeszcze raz modlitwa.

- Kto ma Maryję za matkę, ma Chrystusa za brata.

- Modlimy się dobrze, dużo się modlimy, zarówno ustami, jak i myślami, i sami doświadczymy, jak Niepokalane Poczęcie obejmie coraz więcej naszej duszy, jak nasza przynależność do niej będzie się pogłębiać w każdym aspekcie, jak nasze winy znikną, a nasze winy osłabną, gdy będziemy łagodnie i mocno zbliżać się do Boga.

- My sami jesteśmy niczym i nie jesteśmy w stanie nic zrobić; bez ciebie, Pośredniczku Łask, nie możesz uchronić się przed upadkiem.

- Jeśli Bóg nas o coś prosi, z pewnością napełnia nas także energiami, abyśmy mogli wypełniać Jego Wolę, pod warunkiem, że z naszej strony nie zaniedbamy robienia tego, co od nas zależy.

- Pojęcie „Boga” zawiera w sobie nieskończoność, podczas gdy nasza inteligencja jest ograniczona i dlatego nigdy nie będzie w stanie w pełni zrozumieć pojęcia „Matki Bożej”.

- Źródłem szczęścia i pokoju nie jest na zewnątrz, ale w nas. Wiemy, jak wykorzystać wszystko, aby ćwiczyć naszą duszę w cierpliwości, posłuszeństwie, ubóstwie i innych cnotach życia chrześcijańskiego, a krzyże nie będą już tak ciężkie.

- Bez wątpienia wola Maryi jest tą samą wolą Boga.

- Upadki uczą nas, abyśmy nie polegali na sobie, ale pokładali całą naszą ufność w rękach Boga, w rękach Niepokalanego Poczęcia. Nigdy nie zadawajcie się za swoje wady, ale powierzcie je całkowicie Niepokalanemu Poczęciu, aby Ona sama przemieniła je w większe dobro.