Co zobaczyć w Prato, jednodniowa trasa obejmująca główne zabytki i ciekawe miejsca, w tym Duomo, Zamek Cesarski, Bazylikę Santa Maria delle Carceri i Muzeum Włókiennictwa.
Informacja turystyczna
Od czasów prehistorycznych terytorium Prato było siedzibą ludzkich przydziałów, świadczą o tym liczne artefakty znalezione w obszarze Galceti, miejscowości położonej na południowych zboczach Monte Ferrato, na północny zachód od miasta.
Wykopaliska archeologiczne w rejonie Gonfienti, na wschód od Prato, ujawniły miasto Etrusków o znacznych rozmiarach, pokazujące obecność Etrusków w tym regionie, jednak potwierdzone już przez inne ważne znaleziska archeologiczne.
Kiedy przybyli Rzymianie, ziemia, na której dziś stoi Prato, była przeznaczona do centuracji, to znaczy zorganizowana zgodnie z precyzyjnym wzorem dróg, kanałów i działek rolnych, które miały zostać przydzielone nowym kolonistom, ogólnie weteranom, podczas gdy istnienie osada miejska tej epoki.
Następnie Lombardowie osiedlili się w okolicy Prato, zwłaszcza w Val di Bisenzio i Montemurlo, ale trzeba poczekać na IX wiek, aby otrzymać pierwszą wiadomość o mieście Prato.
Mniej więcej na początku XI wieku powstało miejskie centrum Prato, powstałe w wyniku połączenia dwóch zamieszkałych obszarów, Borgo al Cornio, położonego w pobliżu Pieve di Santo Stefano, obecnej katedry i tej obok rezydencji Alberti się liczy, nad ruinami którego zbudował Zamek Cesarza Fryderyk II.
Prato zostało założone jako wolna gmina w XII wieku, między XII a XIII wiekiem rozpoczęto przetwarzanie wełny i produkcję tkanin, również dzięki obecności rzeki Bisenzio, która sprzyjała stworzeniu systemu kanałów zwanych gore, wykopanych celowo do otrzymywania wód i przydatne do dostarczania energii osobom napełniającym, a także do prania ubrań.
Sztuka tekstylna powstała i rozwinęła się w XIV wieku wraz z tworzeniem cechów sztuki i wymianą handlową z innymi krajami europejskimi.
Archiwum listów, rejestrów i innych przedmiotów należących do słynnego kupca Prato Francesco Datiniego jest bardzo interesującym tego dowodem.
Tymczasem w pobliżu Florencji, która zawsze miała cele podboju Prato, miała pełną kontrolę w 1351 roku.
Prato została sprzedana przez królową Giovannę z Neapolu Florencji i podążyła za swoim losem w następnych stuleciach, zarówno za dynastii Medyceuszy, jak i z Republiką Florencką, i właśnie w wyniku porozumienia zawartego przez Medyceuszy z armią Świętej Ligi Sojusz zawarty między papieżem Juliuszem II a Hiszpanami, gdy zostali wypędzeni z Florencji i chcieli tam wrócić, 29 sierpnia 1512 r. Hiszpańscy żołnierze oblegli miasto Prato i dokonali ogromnej dewastacji, zwanej Worek Prato.
Zalecane odczyty- Artimino (Toskania): co zobaczyć
- San Galgano (Toskania): co zobaczyć
- Poggibonsi (Toskania): co zobaczyć
- Castiglione di Garfagnana (Toskania): co zobaczyć
- Toskania: Wycieczki w niedzielę
Wille, szlacheckie pałace i kościół Santa Maria delle Carceri zostały zbudowane w ramach rodziny Medici, zbudowanej według projektu architekta Giuliano da Sangallo.
XVII wiek był okresem upadku gospodarczego Prato, który zakończył się na początku XVIII wieku wraz z przybyciem książąt Lotaryngii, którzy stymulowali rozwój kulturalny i gospodarczy miasta, co zostało znacznie potwierdzone w następnych stuleciach.
Co zobaczyć
Katedra Prato, poświęcona Santo Stefano, została zbudowana w stylu romańskim w XII i XIII wieku, wraz z rozbudową XIV wieku, co doprowadziło do dodania gotyckiego rejsu.
Wewnątrz znajdują się freski Filippo Lippi, uważane za jedne z najważniejszych cykli obrazowych wczesnego renesansu, aw kaplicy Najświętszego Cingolo, freski Agnolo Gaddiego, zachowana jest Sacra Cintola, pas, który według starożytnych tradycji Maryja Dziewica przekazał darowiznę św. Tomaszowi, kiedy został zatrudniony.
Ta cenna relikwia, bardzo ważna w religijnej i cywilnej historii Prato, jest pokazywana wiernym 5 razy w roku (8 września, Boże Narodzenie, Wielkanoc, 1 maja, 15 sierpnia) z ambony Donatello, zbudowanej w tym celu na rogu na prawo od fasady katedry.
W Museo dell'Opera del Duomo, mieszczącym się w Pałacu Biskupa i sięgającym czasów średniowiecza, zachowane są niezwykłe dzieła.
W centrum Piazza del Comune znajduje się kopia Fontany del Bacchino Fernando Tacca, której oryginał znajduje się w atrium ratusza.
Palazzo Pretorio wychodzi na plac z XIII i XIV wieku, w którym mieści się galeria miejska.
Bazylika Santa Maria delle Carceri z greckim krzyżem jest arcydziełem architektury renesansowej stworzonym na podstawie projektu architekta Giuliano da Sangallo.
Zamek cesarza jest imponującym kwadratowym budynkiem, wzniesionym na polecenie Fryderyka II w latach 1237–1248.
Warto też odwiedzić kościoły San Domenico, San Francesco i Sant'Agostino.
Muzeum Włókiennictwa znajduje się w odrestaurowanych pokojach dawnego cmentarza Campolmi, w obrębie średniowiecznych murów miejskich.
Muzeum Sztuki Współczesnej Luigi Pecci, znajdujące się w południowo-wschodniej części miasta, mieści kolekcje międzynarodowych artystów.
