Krótki, ale szczegółowy opis postaci różnych bohaterów w Promessi Sposi, głównym dziele literackim Alessandra Manzoniego.

Renzo

Renzo jest postacią chłopca, który osierocony, gdy był jeszcze dzieckiem, musiał przyzwyczaić się do koniecznego dbania o siebie z uczciwą pracą, aby zapewnić mu minimum bezpieczeństwa wraz ze swoją Lucią, przyszła panna młoda. Bardzo prosta osoba, ponieważ dorastał w ograniczonym środowisku, takim jak jego kraj, ma dobry, ale jednocześnie impulsywny charakter, w zależności od sytuacji, w których się znajduje, co często prowadzi go do nagłego gniewu, który zawsze trwa bardzo krótki. Inteligentny inteligentny ma również pewne trudności, gdy tylko musi zmierzyć się z problemami poza swoim małym krajem. Zawsze daje wątpliwości sąsiadowi, ponieważ zawsze ma do niego duże zaufanie, ale jeśli zda sobie sprawę, że cierpi z powodu pomysłowości, buntuje się z wielką gwałtownością. Bardzo się gniewa na Dona Rodrigo, jego rywala w miłości, ale dzięki wielkiej równowadze i naturalnej wierze w Boga ostatecznie mu wybacza.

Lucia

Prosta dziewczyna o szlachetnych uczuciach uwikłana jest w serię nieprzewidywalnych intryg stworzonych, by skrzywdzić ją i Renzo. Jedyną skuteczną bronią obrony jest broń wiary połączona z modlitwą i pracą; połączenie tych składników sprawia, że ​​zawsze ma wielką wewnętrzną siłę do pokonywania wszystkich przeciwności, zawsze odzyskując równowagę i wewnętrzny spokój.

Agnes

Kobieta w pewnym wieku i dlatego z dyskretnym doświadczeniem doczesnych rzeczy, ma zdecydowany i pospieszny charakter, ale jednocześnie impulsywna w osądzie, co czasami prowadzi ją do popełniania błędów. Matka Lucii ma wielką miłość do swojej córki: rozmowna i spontaniczna we wszystkich sytuacjach będzie pracować z wszechobecną siłą swojego optymizmu, aby pomóc córce osiągnąć szczęście.

Ojciec Cristoforo

Duchowym przewodnikiem Łucji jest zakonnik kapucynów w klasztorze Pescarenico, kilka kilometrów od kraju zaręczonych. Brat jest postacią mężczyzny, który przed wstąpieniem do klasztoru przeżył swoje życie, poświęcając się wraz z ojcem obronie najsłabszych ofiar nadużyć ze strony potężnych arystokratów. Słynny pojedynek, będący konsekwencją tej postawy, doprowadzi go do odkrycia powołania zakonnego. Jest to symboliczna postać walki między dobrem a złem, która zawsze poparta nieskończoną wiarą będzie dążyć do uzyskania boskiej sprawiedliwości w pomaganiu potrzebującym.

Kardynał Federigo

Arcybiskup Mediolanu odwiedza miasto Bezimiennego w dniach Pięćdziesiątnicy. Z przykładnym postępowaniem skrupulatnie stosuje zasady religii katolickiej, zawsze ożywiane wielką siłą woli i inteligencją. Uważany za jednego z najbardziej kulturalnych ludzi tamtych czasów, jest jednocześnie bardzo pokorny i musi codziennie zmagać się ze swoim środowiskiem, aby potwierdzić zasady, w które wierzy, poświęca swoje istnienie miłości i studiowaniu. To dobry i cały człowiek, pozbawiony słabości, która umie komunikować się ze wszystkimi.

anonimowy

Najbardziej złożoną postacią w powieści jest prawdziwie istniejąca postać, w której autor wylewa duchowy dramat zakorzeniony w niezbadanych głębinach ludzkiej duszy. Bezimienny jest złym człowiekiem i potężnym, do którego Don Rodrigo zwraca się, by porwać Lucię. Ale spotkanie z Lucją powoduje najpierw w Bezimiennym poważny kryzys duchowy, a następnie światło, które doprowadzi go do integralnej transformacji, a następnie do nawrócenia, które nastąpi, gdy, wyrzuty sumienia za uwięzienie Lucii w zamku, rozmyśla o samobójstwie, ale spogląda wstecz na niektóre słowa wypowiedziane przez Łucję i do Boga zostają uratowane przez przebłysk drogi miłosierdzia i przebaczenia.

Don Rodrigo

Ta postać jest szlachcianką czasu, która zakochuje się w Lucii i za wszelką cenę chciałby ją mieć dla siebie. Zna tylko prawo najsilniejszych i dlatego wierzy, że może i musi osiągnąć to, czego chce, nawet z arogancją, licząc na wsparcie wpływowych ludzi, dzięki swojej wysokiej pozycji społecznej, która gwarantuje mu bezkarność. Jednocześnie nie zawsze ma odwagę swoich działań i musi znaleźć kogoś gorszego od niego, aby je przeprowadzić, takiego jak Bezimienny, do którego się zwraca, aby zrealizować plan porwania Łucji. Ale z powodu skruchy i nawrócenia Bezimiennego będzie zmuszony odejść i ukryć się, dopóki plaga nie dotknie go mocno i doprowadzi do śmierci w szpitalu w Mediolanie.

Don Abbondio

To przerażający człowiek, kapłan, który powinien poślubić Renzo i Lucię, ale nie znajduje odwagi, ponieważ grozi mu Don Rodrigo. Dopiero pod koniec powieści zgodzi się świętować ślub, kiedy będzie miał pewność, że Don Rodrigo jest teraz poza grą.

Gertrude

Nazywana także La Monaca di Monza, wita Lucię podczas ucieczki z rodzinnego kraju, by uciec przed Donem Rodrigo.Stała się zakonnicą nie z wyboru, ale przez narzucenie jest w rzeczywistości kobietą nieszczęśliwą i łatwo ulegającą grzechowi, nie posiadającą wewnętrznej siły typowej dla zakonu, do którego się przyłączyła.