Co warto zobaczyć w Fano, trasa obejmująca główne zabytki i ciekawe miejsca, w tym mury rzymskie, Łuk Augusta, Katedrę, Fontannę Fortuny i Muzeum Obywatelskie.
Informacja turystyczna
Miasto Marche w prowincji Pesaro i Urbino, Fano wychodzi na Morze Adriatyckie, w pobliżu ujścia Metauro.
Miasto fortuny jest nazywane przydomkiem, odwołującym się do obecności Świątyni Fortuny, wokół której rozwinęło się zamieszkałe centrum.
Marina Marina dei Cesari znajduje się pomiędzy dwiema plażami, na Lido di Fano na zachodzie, charakteryzującą się piaszczystym brzegiem, a Saksonią na wschodzie, uformowaną przez kamienie i kamyki i rozciągającą się do ujścia Metauro.
Pierwsza pisemna wzmianka o mieście Fano pochodzi z 49 pne, w czasach rzymskich, chociaż jego terytorium było zamieszkane od czasów protohistorycznych.
Nadmorskie miasteczko z bardzo atrakcyjnym historycznym centrum, Fano oferuje ciekawe trasy zwiedzania, przez które można prześledzić jego długą historię.
W okresie cesarskim Augusteo zostały zbudowane mury, z których zachowało się około dwie trzecie z nich, wraz z Porta di Augusto, znanym również jako Arco d'Augusto i zbudowanym w punkcie, w którym via Flaminia dołączyła do największej dekumany miasta ,
Kolejna brama tego starożytnego muru miejskiego jest nadal widoczna, bardziej skromna niż brama Augusta, zwana Porta della Mandria, ponieważ w średniowieczu stada doprowadzano na pastwiska w okolicy.
Rzymskie mury zostały powiększone w XV wieku pod panowaniem Malatesta, budując przed Łukiem Augusta Porta Maggiore i fortecę znaną jako Rocca Malatestiana, zaprojektowaną przez Matteo Nuti i położoną na północno-wschodnim krańcu murów ,
W XVI wieku, pod rządami państw papieskich, zbudowano także Bastione del Sangallo, znajdujące się w południowo-wschodnim rogu murów Malatesta.
Podziemna ścieżka wijąca się przez alejki, tunele i galerie pod miastem prowadzi nas do rzymskiego Fano, które nazywało się Iulia Fanestris.
Zalecane odczyty- Fossombrone (Marche): co zobaczyć
- Marche: Wycieczki w niedzielę
- Fermo (Marche): co zobaczyć
- Marche: co zobaczyć wśród dolin, wzgórz i starożytnych wiosek
- Osimo (Marche): co zobaczyć
W pobliżu drzwi zwanych Arco d'Augusto znajduje się Katedra Santa Maria Assunta, której obecny wygląd jest wynikiem ważnych interwencji z czasem.
Kościół, zbudowany w drugiej połowie XII wieku na pozostałościach poprzedniego budynku, zniszczonego przez pożar, zachował cenną ambonę wykonaną z rzeźb z oryginalnej budowli romańskiej.
Wewnątrz Katedry Kaplica Nolfi słynie z cyklu fresku Domenica Zampieri, zwanego Domenichino, a także, w Kaplicy Świętych Obrońców, płótno Matki Boskiej ze Świętym Niedźwiedziem i Euzebiusem, autorstwa Ludovico Carracciego, oraz płótno Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, wykonane przez Sebastiano Ceccarini i umieszczone na ołtarzu głównym.
Co zobaczyć
W sercu miasta, Piazza XX Settembre, znajduje się Fontana della Fortuna ozdobiona kopią eleganckiej brązowej statuetki Bogini Fortuna, wykonanej w 1593 r. Przez Donnino Ambrosi, oryginał posągu znajduje się w Muzeum Miejskim.
Z tego placu roztacza się widok na XIV-wieczny Palazzo della Ragione, z romańsko-gotycką fasadą i wnętrzami przebudowanymi w XIX wieku w stylu neoklasycystycznym, w których mieści się Teatro della Fortuna.
Po lewej stronie Pałacu stoi nowoczesna Wieża Obywatelska, zbudowana w 1950 r. W miejscu XVIII-wiecznej dzwonnicy rozebranej przez Niemców w 1944 r., A po prawej stronie Pałacu, poprzez łuk Borgia-Cybo, wchodzi się na Dwór Malatesta, czarującą otwartą przestrzeń wykorzystywaną w lato na pokazy i spektakle, przeoczone przez dwie części starożytnej rezydencji rodziny Malatesta, obecną siedzibę Muzeum Obywatelskiego i Pinacoteca.
Muzeum miejskie zachowuje znaleziska prehistoryczne, protohistoryczne i rzymskie z terytorium Fano, a także cenną kolekcję obrazów z miejscowych, rzymskich, weneckich i bolońskich szkół od XV do XVII wieku, aż po sztukę współczesną.
Na starożytnej różnicy wysokości między rzymskim miastem a wybrzeżem Adriatyku stoi kościół San Pietro in Valle, XVII-wieczny kościół zaprojektowany przez rzymskiego architekta Giambattistę Cavagnę.
Fasada kościoła pozostała niedokończona, a wnętrze zdobi marmur, sztukaterie, freski i obrazy z czasem, do tego stopnia, że został uznany za jeden z najbardziej znaczących przykładów barokowego stylu marszów.
Wiele z tych obrazów można podziwiać na Pinacoteca w Palazzo Malatestiano.
Monumentalne groby należące do Paoli Bianca Malatesta i jej męża Pandolfo III Malatesta znajdują się w pobliżu Piazza XX Settembre, pod portykiem dawnego kościoła San Francesco.
Pierwszy to arcydzieło późnogotyckiej rzeźby weneckiego rzeźbiarza Filippo di Domenico, drugi w stylu renesansowym przypisuje się architektowi Leonowi Battistowi Albertiemu.
Kościół Santa Maria Nuova, pierwotnie poświęcony San Salvatore, został zbudowany w XVI wieku na średniowiecznej strukturze, z której nie pozostały żadne ślady.
Elegancki portyk i piękny portal autorstwa Bernardino di Pietro da Carona wyróżniają się z okresu renesansu, a wewnętrzne sztukaterie sięgają rekonstrukcji z XVIII wieku.
Wewnątrz znajdują się doskonałe obrazy Perugino.
Na Piazza Jacopo Sansovino stoi XVI-wieczna bazylika San Paterniano, poświęcona głównemu patronowi miasta.
Niedokończona fasada kościoła ma imponujący portal zbudowany w 1573 r. Przez weneckiego kamieniarza Giacomo di Stefano Bambagiani.
W chórze bazyliki znajduje się ołtarz przedstawiający chwałę San Paterniano nad miastem Fano, zbudowany w 1612 r. Przez malarza Alessandra Tiariniego.
karnawał
Należy pamiętać, że Fano słynie z karnawału, uważanego za najstarszy we Włoszech, słynącego z odrzutowca lub tradycyjnego rzucania słodyczy z alegorycznych pływaków o wysokości prawie dwudziestu metrów.
Chociaż pierwsze dokumenty związane z karnawałem w Fano pochodzą z 1347 roku, historyk Vincenzo Nolfi przypisuje swoje narodziny pojednaniu między rodziną Guelphów Cassero a rodziną Ghibelline Da Carignano, wspomnianą przez Dantego w Boskiej komedii.
Z biegiem czasu karnawał w Fano stał się coraz ważniejszym festiwalem, przede wszystkim dzięki zawieszeniu różnicy między różnymi klasami społecznymi na jeden dzień, wydarzeniu, które pozwoliło sługom wyśmiewać się z ich panów, odpornych na kary, zwyczaj obficie reprezentowany w satyrze ,
