Co warto zobaczyć w Resii, trasa obejmująca główne wycieczki do doliny i ciekawe miejsca, w tym kościół Santa Maria Assunta i muzeum szlifierki do noży.
Informacja turystyczna
Resia znajduje się w prowincji Udine w Friuli-Wenecji Julijskiej, w dolinie rzeki o tej samej nazwie, na wysokości 492 metrów.
Val Resia, położona w północno-wschodniej części regionu, jest alpejską doliną rozwiniętą w kierunku zachodnio-wschodnim, na około dwadzieścia kilometrów.
Dolina jest zamknięta od wschodu przez górzysty masyw, którego najwyższy szczyt reprezentuje Monte Canin, która ze swoimi 2587 metrami wyznacza granicę między Włochami a Słowenią.
Początki Resii sięgają VII wieku, kiedy to ludność słowiańska Resianów osiedliła się na tym obszarze.
Resia stanowi idealne miejsce na wycieczki przyrodnicze dzięki otaczającemu go krajobrazowi wyjątkowego piękna, charakteryzującego się dolinami i alpejskimi szczytami.
Zaczynając od Resii, idąc ścieżką z Płaszczu Malga, można dotrzeć do biwaku Franco Costantini, a następnie, w pobliżu wieży Mulaz, Baba grande i Babà piccola, zaczyna się wspinaczka na górę Canin. ,
Miłośnikom wspinaczki należy zauważyć, że twierdza Mulaz ma tego rodzaju sprzęt.
Co zobaczyć
W północnej części Resii, w pobliżu granicy ze Słowenią, znajdują się również pozostałości struktur wojskowych z czasów Wielkiej Wojny.
Wśród zabytków i interesujących miejsc jest kościół Santa Maria Assunta w Prato di Resia, pochodzący z początku XVIII wieku.
Dzwonnica składa się z pierwszej części XIV wieku, która dociera do pierwszego słupkowego okna, oraz końcowej części z czasów, kiedy kościół został powiększony.
Zalecane odczyty- Venzone (Friuli Venezia Giulia): co zobaczyć
- Friuli Venezia Giulia: 1-dniowe wycieczki w niedzielę
- Arta Terme (Friuli Venezia Giulia): co zobaczyć
- Spilimbergo (Friuli Venezia Giulia): co zobaczyć
- Aquileia (Friuli Venezia Giulia): co zobaczyć
Wewnątrz kościoła znajduje się marmurowy ołtarz z 1764 roku, dzieło Pietro Balbi, rzeźbiarza z Portogruaro, a także drewniana figura Madonny z Dzieciątkiem, dzieło z 1535 roku autorstwa Giacomo Martiniego.
Bardzo interesujące jest także muzeum szlifierki nożowej, w którym można podziwiać szereg przedmiotów i przyborów charakterystycznych dla tego rzemiosła.
Innym bardzo interesującym miejscem przeznaczenia są starożytne piece, konstrukcje, które były wykorzystywane do obróbki wapienia z rzeki.
