Jak grać w miotłę, zasady tej popularnej gry karcianej, niezbędne talie, liczbę graczy i grę wstępną.
Początki gry na miotle
Miotła to typowa włoska gra z XV wieku.
Gra się we wszystkich regionach w różnych wariantach, wśród których wyróżnia się naukowy skopon, piętnaście mioteł, miotła Axe, niegrzeczny lub bona. Również w Grecji, Turcji, Francji i Hiszpanii istnieją gry podobne do gry miotły, być może importowane z naszego półwyspu.
Nazwa tej gry wywodzi się z faktu, że jeden z niezbędnych ruchów w celu uzyskania zwycięstwa polega właśnie na zamiataniu talii wszystkich znajdujących się w niej kart, zabraniu ich z jedną z ich własnych kart, która w tym przypadku działa jak miotła.
Talia kart
Miotła jest rozgrywana zwykłą włoską talią 40 kart. 40 kart będzie się składać z czterech grup kart w różnych kolorach, pucharów, pieniędzy, kijów i mieczy, po 10 kart każda.
Każda grupa będzie miała asa, 2, 3, 4, 5, 6, 7 i trzy cyfry.
Możliwe będzie również użycie talii francuskich kart poprzez usunięcie żartownic, 8, 9 i 10. Te ostatnie zostaną zastąpione figurkami konia, kobiety i króla.
Gracze
Na miotle można grać w dwa lub cztery. W drugim przypadku gracze spotykają się w dwóch parach.
Tworzenie par może być tworzone zgodnie z przyjemnością uczestników lub za pomocą różnych metod, takich jak wydobycie najwyższej karty lub dwóch kart tego samego koloru.
Dwaj gracze z każdej pary usiądą naprzeciw siebie przy tym samym stole.
czynności wstępne
Karty są dokładnie tasowane, a następnie rozdawane przez krupiera lub cartaro, czyli gracza wybranego do wykonania tej funkcji.
Aby wybrać krupiera, istnieją różne sposoby, oprócz tego, w którym gracze się między sobą zgadzają.
Zalecane odczyty- Jak łatwo wybielić pokój w domu
- Jak zrobić idealne podwinięcie do spodni
- Pomysły na prezenty: jaki prezent zrobić, gdzie kupić
- Jak zrobić zdemineralizowaną wodę destylowaną na żelazo
- Jak naturalnie eliminować mrówki z ogrodu i domu
Jedną z metod jest losowanie.
Na przykład, po wybraniu karty za obopólną zgodą, jeden z graczy rozdaje jedną kartę odkrytą każdemu z uczestników, przeciwnie do ruchu wskazówek zegara i włączając w to siebie, osobę, do której wybierze wybraną kartę, będzie predestynowana.
W tym momencie rozdający po potasowaniu kart przekazuje talię graczowi po swojej prawej stronie.
„Podnosi” lub „tnie” talię, to znaczy usuwa niektóre karty, przynajmniej trzy, które następnie kładzie na stole obok talii.
Z kartami, których gracz nie podniósł, krupier zakrywa pozostałe, a następnie bierze świeżo zrekonstruowaną talię i rozpoczyna rozdanie, dostarczając trzy karty każdemu graczowi, w tym sobie, i kładąc cztery z nich odkryte na stole.
Za każdym razem, gdy wszyscy czterej gracze, w tym on, zagrywają wszystkie trzy ze swoich kart, do dealera należy ponowne rozdanie każdej karty w trakcie gry, bez odkładania czterech kart z powrotem na stół, który występuje tylko w pierwszej ręce.
wynik
Do celów punktacji „złoto” oznacza wszystkie karty pieniędzy lub, jeśli grasz talią francuską, karty z diamentami.
- Para, która na koniec gry będzie miała co najmniej 6 lub więcej złotych, lub więcej niż połowę 10 w talii, zdobędzie jeden punkt.
- Punkt trafia do pary, której udało się zgromadzić więcej niż 20 kart, czyli więcej niż połowę kart tworzących talię.
Jeśli na końcu gry obie pary mają taką samą liczbę sztuk złota i kart, zwykle mówi się, że „wynegocjowali” lub że „dobiegł remis”, to znaczy, że poszli nawet. W takim przypadku punkt nie zostanie przyznany.
- Punktem jest para, która podbiła osadę, czyli karta 7 denarów.
- Jeden punkt przypada parze, która stworzyła „elementarz”, to znaczy, który spośród graczy posiada pod koniec gry cztery karty w różnych kolorach i o tej samej wartości, które dodają więcej punktów niż kwartety innych graczy.
Pojęcie wiesiołka wywodzi się z gry karcianej o nazwie prime lub primero, rozpowszechnionej w Hiszpanii od XVI wieku. Ta gra miała u podstaw taki sam wynik, jaki jest dzisiaj używany do obliczania podkładu w miotle i skoponie naukowym.
Dla celów pierwszego kursu wynik jest następujący:
- 7 jest warte 21 punktów
- 6 jest warte 18 punktów
- As jest wart 16 punktów
- 5 jest warte 15 punktów
- 4 jest warte 14 punktów
- 3 jest warte 13 punktów
- 2 jest warte 12 punktów
- Każda figurka jest warta 10 punktów.
Z tej tabeli jasno wynika, że ktokolwiek posiada liczbę większą niż 7, a następnie 6, zdobędzie więcej punktów.
Z tego powodu należy zwrócić szczególną uwagę na grę 7 i 6. Na przykład, jeśli na stole są 4 i 2, a my mamy 6 w ręce, lepiej oprzeć się pokusie ich zabrania, ponieważ później w grze może się to zdarzyć na stole ładne 6, a zatem pozwalając dwóm z nich wejść na pokład, będzie więcej możliwości nałożenia podkładu.
W niektórych regionach Włoch zwyczajowo nagradza się go nawet tymi, którzy pod koniec gry są królem pieniędzy lub obrazów zwanych „rebello”.
Jak zrobić miotłę
Pierwszy gracz zagrywa jedną ze swoich kart, podnosząc jedną z czterech kart ze stołu, biorąc kartę o tej samej wartości lub dwie lub więcej kart, których wartości, łącznie, dokładnie odpowiadają wartości karty, którą gra.
Zagrana karta i zebrana karta lub karty tworzą przed sobą paczkę kart, którą gracz trzyma zakryty.
Z drugiej strony, jeśli wśród kart, które gracz ma w ręce, nie ma takiej, która pozwala mu wziąć którąkolwiek z kart znajdujących się na stole, musi on umieścić jedną ze swoich obok nich, być może poprzez obniżenie przygotowanej karty jedna sztuczka w następnej rundzie.
Dobrze jest uważać, aby nie upuścić kart stołu, które umożliwiają przeciwnikowi dobry chwyt, na przykład jeśli na stole są 4, 5 i kobieta, dobrze jest nie grać 2, ponieważ przeciwnicy mogą wziąć 5 i 2 z cenną kartą 7, może osadą.
Zasadniczo lepiej nie stawiać na stole i pozostawiać kart o najniższej wartości oraz kart, których suma jest równa 7.
Zamiast tego wartość liczbowa lub nominalna królów jest wartością maksymalną, nawet jeśli nie służy to punktacji, dlatego stanowią one doskonałe antidotum na miotły, ponieważ nie można ich przeliczyć na podstawie sumy ich wartości liczbowej z innymi kartami.
Robisz miotłę, gdy jedną ze swoich kart bierzesz kartę lub wszystkie karty znajdujące się na stole.
Aby to zgłosić, włóż kartę, która pozwoliła ci zrobić miotłę twarzą do góry pod swoją grupę.
Karty, które pozostają na stole pod koniec rozdania, są podejmowane przez gracza, który wykonał ostatnią lewę.
W grę, która składa się z wielu rąk, wygrywa ten, który jako pierwszy zdobędzie 11, 21 lub 31 punktów, w zależności od tego, co ustalono na początku gry.
Dlatego przyjęto zasadę „wołać”, to znaczy: gracz, który, licząc w myślach, uważa, że osiągnął wynik niezbędny do zwycięstwa, ma prawo zatrzymać grę, mówiąc: „Jestem powołany, ogłaszając się, więc zwycięzca.
