Co warto zobaczyć w Mediolanie, trasa obejmująca główne zabytki i ciekawe miejsca, w tym Duomo, Castello Sforzesco, Galleria Vittorio Emanuele II i Teatro alla Scala.
Informacja turystyczna
Mediolan, stolica prowincji o tej samej nazwie i regionu Lombardii, jest miastem o znaczącym znaczeniu gospodarczym i finansowym, jedną ze światowych stolic mody, domem dla większości włoskich wydawnictw i jednym z największych targów w Europie.
Terytorium, na którym stoi Mediolan, było zamieszkane od epoki brązu, ale założenie miasta można przypisać ludności Galów-Insubri.
Rzymianie, którzy go podbili w 222 rpne nazywali to Mediolanum, a wraz ze swoim panowaniem zyskał znaczenie militarne, polityczne i gospodarcze, stał się gminą, kolonią cesarską, a następnie stolicą Transpadana, stolicą imperium i rezydencją cesarską od 286 do 402 r.
W Wielkim Klasztorze San Maurizio na Corso Magenta są eksponowane, w części poświęconej historii Mediolanu z V wieku. Przed naszą erą do 5 wieku AD, liczne świadectwa z czasów rzymskich.
Klasztor został zbudowany na ruinach rzymskiego cyrku i murów Maksymiliana, z których dziś pozostały dwie wieże (z których jedna jest włączona do kościoła San Maurizio z Monastero Maggiore).
Pod ruinami cyrku znajdują się pozostałości innych budowli rzymskich z pierwszego wieku. Model w muzeum pokazuje obecne miasto Mediolan nałożone na starożytne późno cesarskie Mediolanum, wraz z jego budowlami i głównymi zabytkami.
W historycznym centrum trasy turystyczne podkreślają starożytne miasto, które można zobaczyć przez kilka pozostałości amfiteatru na Via Amicis, Forum na Piazza San Sepolcro, Pałac Cesarski na via Brisa i Łaźnie w Largo Corsia dei Servi.
Kolumny San Lorenzo, znajdujące się przed bazyliką o tej samej nazwie, prawdopodobnie przeniosły się do uzdrowiska w IV wieku, aby dokończyć powstającą bazylikę.
W VI wieku, wraz z końcem Cesarstwa Rzymskiego, miasto straciło na znaczeniu, przybyli Lombardowie, Mediolan stał się stolicą królestwa, rozpoczęto budowę i działalność artystyczną mistrzów Comacini, zachęcono do produkcji wełny i wprowadzono religię Katolicyzm jako religia państwowa.
Pod koniec VIII wieku, wraz z początkiem dominacji Karolingów, miasto zyskało na znaczeniu, stało się siedzibą cesarza i biskupa. Począwszy od XI wieku, lokalna władza została wzmocniona i oddzielona od rządu centralnego, stając się wolną gminą.
Zalecane odczyty- Lombardia: Wycieczki w niedziele
- Varese (Lombardia): co zobaczyć
- Valcamonica (Lombardia): co zobaczyć i rzeźby w skale
- Pawia (Lombardia): co zobaczyć
- Jezioro Iseo (Lombardia): co zobaczyć za 1 dzień
Symbolem nabytej niepodległości była budowa Palazzo della Ragione (1233), która znajduje się na Piazza dei Mercanti. Okres miejski zakończył się przejęciem władzy przez rodzinę Visconti, która utrzymała panowanie miasta od 1277 do 1447 roku.
Księstwo Mediolanu zostało oficjalnie ustanowione w 1395 r. I na tym historycznym etapie rozpoczęła się budowa katedry i zamku.
Po krótkim powrocie rządu republikańskiego rodzina Visconti podążyła za rodziną Sforza (połowa XV wieku), która stała się jednym z najbardziej wyrafinowanych i okazałych dworów tamtych czasów, w których wybitni artyści i architekci, tacy jak Donato Bramante i Leonardo, użyczyli swojej pracy. da Vinci.
W okresie Sforzy rozbudowano i wzmocniono konstrukcję zamku, przeprowadzono prace Duomo, zbudowano kościół Santa Maria delle Grazie i Santa Maria w San Satiro, w starożytnej bazylice Sant'Ambrogio powierzono zadanie Bramante w celu zaprojektowania nowej plebanii zbudowano Lazzaretto, pierwszy sierociniec i pierwszą darmową szkołę.
W tym okresie Leonardo, oprócz zajmowania się projektami aparatury wojskowej, prac hydraulicznych i architektury, namalował portret Cecilii Galerani, Damy z gronostajem, pierwszą wersję Matki Boskiej skał i słynną Ostatnią Wieczerzę, która znajduje się w refektarz klasztoru Santa Maria delle Grazie.
W latach 1535–1713, po latach starć monarchii francuskiej i hiszpańskiej, w celu uzyskania kontroli nad księstwem, miasto podlegało hiszpańskim władcom.
Ta faza historyczna zbiegła się dla Mediolanu z okresem upadku gospodarczego, a kulturowo miasto wzbogaciło się dzięki pracy kardynałów z rodziny Borromeo, Carlo, który został świętym, i Federico. W rzeczywistości założenie Biblioteki Ambrosiana należy do kardynała Federico Borromeo.
XVIII wiek charakteryzował się rządami Habsburgów i nowym rozwojem we wszystkich sektorach, od gospodarki po kulturę, zbudowano Teatro alla Scala, Pałac Królewski, Villa Reale i założono Akademię Brera.
Mediolan w 1797 r., Przeszedł pod kontrolę Francji, stał się stolicą Republiki Cisalpine, budowa Civic Arena sięga tego okresu i zapoczątkowała nowy model ekspansji urbanistycznej wraz z budową nowych drzwi i alejek wysadzanych drzewami.
Po powrocie Habsburgów, po upadku Napoleona, miasto stało się częścią domen Sabaudzkich, a następnie Zjednoczenia Włoch. Z artystycznego punktu widzenia interesujące miejsca w Mediolanie to Piazza del Duomo, Duomo, Palazzo Reale, Corso Vittorio Emanuele II, Piazza San Babila, Piazza San Fedele, Palazzo Marino, Teatro della Scala, Galleria Vittorio Emanuele II, Palazzo della Powód, Piazza Cordusio, Palazzo di Brera, Pinacoteca di Brera, Kościół San Marco, Via Manzoni, Muzeum Poldi Pezzoli, Via Monte Napoleone, Muzeum Bagatti Valsecchi, Bazylika S. Ambrogio, Narodowe Muzeum Nauki i Technologii „Leonardo da Vinci” ", Kościół S. Maria delle Grazie, w refektarzu dawnego klasztoru dominikanów po lewej stronie Kościoła Grace, słynny obraz ostatniej wieczerzy Leonarda Da Vinci, Castello Sforzesco i Porta Garibaldi, Porta Ticinese i Porta Romana, Porta Vittoria i obszar Wenecji.
Co zobaczyć
Piazza della Scala i Piazza del Duomo są połączone ze sobą Galleria Vittorio Emanuele II w Mediolanie, która łączy także dwie ulice Silvio Pellico i Ugo Foscolo za pomocą dwóch krótkich ramion bocznych.
Galeria, w której znajdują się sklepy prestiżowych marek, została zbudowana według projektu architekta Giuseppe Mengoniego w drugiej połowie XIX wieku z wykorzystaniem grotesek, kariatyd, lunet i pilastrów, typowych elementów architektonicznych tego okresu.
Teatro alla Scala, jeden z najbardziej znanych teatrów na świecie, znajduje się na Piazza della Scala, który jest jednym z najbardziej eleganckich placów w mieście.
Balety, koncerty muzyki klasycznej i spektakle operowe odbywają się w Scali w Mediolanie z udziałem artystów o międzynarodowej renomie z całego świata. Duomo Milano, z łacińskim planem krzyża, jest wewnętrznie podzielony na pięć naw z trzema transeptami.
Prezbiterium jest bardzo głębokie i otoczone ambulatorium z wieloboczną apsydą, w której na przecięciu ramion unosi się latarnia, jak to zwykle bywa w tego typu konstrukcjach.
Wszystko to nadaje całemu silnemu pędowi pionowemu zrównoważonemu równie niezwykłym poziomym rozszerzeniem przestrzeni, z bardzo niewielką różnicą wysokości różnych przejść, co jest bardzo częste w gotyckim stylu lombardzkim.
Konstrukcja nośna składa się z pylonów i ścian obwodowych z przyporami wzmacniającymi. Przypory, latające przypory i pinakle mają kształt trójkąta i mają funkcję powstrzymywania bocznych nacisków łuków.
Podstawa i wewnętrzne części ścian są w murze, podczas gdy filary mają wewnętrzny rdzeń z serizzo, a żagle sklepień są z cegły.
Widoczna okładzina z różowobiałego marmuru Candoglia z szarymi żyłkami ma konstrukcję nośną.
Ściany zewnętrzne są ożywiane jako całość przez wiele pół-filarów, stanowiących sumę różnych stylów architektonicznych, z haftem polilobowanych łuków w górnej części zwieńczonych dodatkowymi guzkami.
Łukowe okna mają niewielką szerokość, aby nie zmniejszać nośności ścian obwodowych. Marmurowe tarasy tworzą dach wsparty podwójnym krzyżem mniejszych sklepień. Zgodnie z filarami istnieje mnóstwo pinakli połączonych ze sobą za pomocą latających przypór.
